Ahmetli Coğrafyası


Manisa’nın ilçesi olan Ahmetli; 38° 31.2’ Kuzey enlemi ile 27° 57.0’ Doğu boylamının kesiştiği noktada yer alır. Ege Bölgesi’nin iç kısmında yer alan Ahmetli ilçesi; doğusunda Salihli, batısında Turgutlu, kuzeyinde Gölmarmara ve Saruhanlı, güneyinde İzmir’in Ödemiş ilçeleri ile çevrilidir. Deniz seviyesinden yüksekliği (Rakım) 83 m olan ilçenin, yüzölçümü 240 km2’dir. 


Yeryüzü Şekilleri 

İlce merkezi yerleşim yeri olarak Orta Gediz Havzası’nda bulunmaktadır. Doğal yapı olarak; II. Zamanın sonu (Mesozoik) ile III. Zamanın başlarında (Tersiyer) Alp-Himalaya orojenez (dağ oluşumu) sistemi ile oluşan, yüksek olmayan kırık dağlardan olan Boz Dağlar (horst) ve çökme sonucu oluşmuş Gediz Ovası’ndan (graben) meydana gelmektedir. 

Güneyinde Boz Dağlar (2159 m), kuzey batısında Çal Dağı (1034 m) ilçeye paralel, Ege denizine dik uzanmaktadır. İlçenin güneyindeki Bozdağ kütlesi, Orta Gediz Havzası’nın temelini oluşturan en yaşlı birimi ve Menderes masifininbir parçasıdır. Bozdağ metamorfik kütlesi Paleozoik şist serisi ile bunlardan daha yaşlı kompleks gnayslardan oluşmuştur. 

 
Gediz Ovası; çökme sonucu oluşmuştur. Gediz’in getirmiş olduğu alüvyonlar, çöken kısımları doldurarak ovayı oluşturmuştur. Gediz Ovası bu sebepten Türkiye’nin en verimli ovalarındandır. 


İlçe kırıklı bir yapıya sahip olduğundan; l. derece deprem bölgesi içerisinde yer almaktadır. 

İklimi 

İlçe ve çevresinde Akdeniz iklim ve bitki örtüsü hakimdir. Yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlı geçmekte olup yağışlar genellikle yağmur, nadiren kısa sureli kar olarak görülmektedir. İlçede yıllık ortalama sıcaklık 16.5 C˚ dolayındadır. Kışın en düşük ortalama sıcaklığın 5 C˚ ye düştüğünü, yazın ise 27.5 C˚ ile en yüksek ortalama değere ulaştığını görmek mümkündür. Bu değerler, kış aylarında bile vejetasyon döneminin kesintiye uğramadığı ya da tarımsal faaliyetlerin kış aylarında da yapılabilmesi için şartların uygun olduğunu göstermektedir. 


İlçede bağıl (nispi) nem değerleri, kış aylarında ortalama %70-75 gibi yüksek değerler kaydederken, bu değerler temmuz ayında ortalama %44 - 49 seviyesine düşmektedir. İlçede bulutluluk değerleri düşüktür. Yıl içerisinde genel seyrine bakıldığında kış aylarında 5.3 - 6.4 arası, ilkbaharda 3.6 - 5.3 arasında yer alan bulutluluk değerlerinden, yaz aylarında(ağustos) 1.1 gibi oldukça düşük değerlere ulaşılır. İlçede sisli günler pek fazla değildir. İlce yağış etkinliği acısından kurak - yarı nemli bir bölgede yer almaktadır. Az da olsa kış aylarında sabahları don görülmektedir. İlçede “Akdeniz Tipi” yağış rejimi görülmektedir. Yıllık ortalama yağış miktarı 500 - 550 mm’dir. İlçede yıl içerisinde kaydedilen toplam yağışın önemli bir kısmı kış mevsiminde gerçekleşmektedir. Yaza girildiğinde ise ilçeyi kuru ve daha stabil hava kütleleri etkisi altına almaktadır. 

Bitki Örtüsü 

İlçede kışları ılık ve nemli, yazları sıcak ve kurak Akdeniz iklimi etkisi altında Doğu Akdeniz rejiyonuna ait kserofit (kurakcıl) karakterde bitki formasyonları yaygındır. Çal Dağı’nda ve Bozdağ yamaçlarında karakteristik bitki topluluğu maki ve gariglerdir. Bu bitki toplulukları Gediz Ovası tabanından Bozdağ kütlesinin kuzey yamaçlarında 600 metreye kadar çıkarken, Çal Dağı’nda 800 metreye kadar çıkabilmektedir. Maki ve garig formasyonuna ait bitkiler; kermez meşesi (Quercus coccifera), laden (Cistus creticus), menengic (Pistacia terebinthus), sakız (Pistacia lentiscus), sandal (Arbutus andrachne), adi koca yemiş (Arbutus unedo), delice zeytin (Olea europaea), funda (Erica arborea), akcakesme (Phillyrealatifolia), böğürtlen (Rubus sp.), abdest bozan (Poteriun spinosium) yaygın olarak görülmektedir. 


Akdeniz iklim şartlarının klimaks bitkisi olan kızılçamın (Pinus Brutia) geniş sahalarda yayılış göstermesi gerekirken, yerleşim alanları çevresinde tarım yapmak ve diğer amaçlarla tahrip edilmesiyle maki elemanları buraları işgal etmiştir. Garig (frigana) topluluğu ise, maki topluluklarının tahrip edilmesinin bir eseridir. Kızılçam ormanları çok uzun dönemden bu yana tahribe uğradığından çok yerde yayılış sahasını makilere terk etmiştir. Boz Dağlar’da ve Çal Dağ’ında bulunan kızılçam ormanları 400-500 metrelere ulaşan maki topluluğundan sonra başlayıp 800-900 metrelere kadar çıkabilmektedir. Akdeniz iklim şartlarının klimaks bitkisi olan kızılçamın (Pinus Brutia) geniş sahalarda yayılış göstermesi gerekirken, yerleşim alanları çevresinde tarım yapmak ve diğer amaçlarla tahrip edilmesiyle maki elemanları buraları işgal etmiştir. Garig (frigana) topluluğu ise, maki topluluklarının tahrip edilmesinin bir eseridir. Kızılçam ormanları çok uzun dönemden bu yana tahribe uğradığından çok yerde yayılış sahasını makilere terk etmiştir. Boz Dağlar’da ve Çal Dağ’ında bulunan kızılçam ormanları 400-500 metrelere ulaşan maki topluluğundan sonra başlayıp 800-900 metrelere kadar çıkabilmektedir. Karacam (Pinus Nigra) ormanları, Boz Dağlar’ın kuzeye bakan yamaçlarında 800-900 metrelerden sonra kızılçamlarla karışık olarak bulunurken; daha yükseklerde tek olarak 1400-1500 metrelere kadar yayılış göstermektedir. Bunun yanında Boz Dağlar ve Çal Dağı’nda meşe ve çınar ağaçlarına da rastlanılmaktadır. Gediz Ovası’nda ise kültür bitkileri yetiştirilmektedir. 


Suları 

İlçenin 4 km kuzeyinden Ege Bölgesi’nin en büyük nehri olan Gediz geçmektedir. Yine kaynağını Boz Dağlar’dan alan Ahmetli Çayı ilce merkezinden geçip Gediz Nehri’ne dökülmektedir. Bu cay üzerinde Kelebek Barajı DSİ tarafından projelendirilmiş, ancak hayata geçirilememiştir. İlçenin kuzey doğusunda Gölmarmara Gölü bulunmaktadır. Bu gölden ve akarsulardan Gediz Ovası’nın tarımsal alanlarının sulanmasında yararlanılmaktadır. Gediz Ovası, kuzeyindeki ve güneyindeki dağlardan ve alüviyal yapısından dolayı yer altı suları yönünden de çok zengin yapıya sahiptir. Gediz Ovası’nda artezyen kaynaklardan sulama amaçlı yararlanılmaktadır. Doğanın güzellikleri ile baş başa kalacağınız Ahmetli, temiz havası ve tabiat harikası birçok yeri ile yaz kış kendine hayran bırakan şirin bir Ege yöresidir. 



Ahmetli ile ilgili daha detaylı bilgiye yukarıdaki linkten ulaşabilirsiniz.